Düzce Mutlu Son

Düzce Mutlu Son Sizi yalnızca birazcık korkutmak ve naturel güzelliğinizin artması için bir fırsat yaratmak istedim. Köylüyü benim sarhoş ettirdiğimi hakkaten bilmiyorsunuz, üzerimde tek bir suç emaresi bulundurmadım. Gene de her şey iyi olabilir; normal olarak vakasın yönünü öyle bir değiştirdim ki tüm öyküye gülersiniz. Tek istediğim şey sizinle ufak bir hesaplaşma. Savunmasız bir genç kızı tuzağa düşüreceğimi sanmayın salan. Ben bir özgürlük tutkunuyum ve bana özgürce gelmeyen bir şeyle uğraşmam bile- “normal olarak takdir edersiniz ki yolculuğunuzu bu şekilde sürdüremezsiniz.

Ben ava gidiyorum, bu nedenle at sırtındayım. Ama arabam meyhanenin önünde hazırdır. Emrederseniz size derhal yetişir ve sizi dilediğiniz yere gdolayır. Ben ne yazık ki size eşlik etme zevkinden yoksun kalacağım, çünkü verdiğim bir av sözüne uymak zorundayım ve verilen söz kutsaldır.” – ama siz kabul ederseniz- her şey bir anda ayarlanırArtık anlıyorsunuz ki beni yeniden gördüğünüzde utanmanıza ya da size yakışandan daha çok utanmanıza hiç gerek yok. Tüm bu öyküyle eğlenebilir, birazcık gülebilir ve biraz benim hakkımda düşünebilirsiniz. Daha fazlasını istemiyorum. Bu pek fazla bir şey gibi görünmeyebilir, ama benim için yeterlidir. Bu bir başlangıçtır ve ben özellikle ilk adımlarda kuvvetliyümdür.

Düzce Mutlu Son

Düzce Mutlu Son Hala, dün akşam ufak bir parti verdi. Cordelia’nın örgüsünü alacağım biliyordum. Örgünün içine ufak bir not gizledim. Onu önce düşürdü sonra eğilip aldı, heyecanlanıp sabırsızlandı. Durumu hep kendi yararına kullanmak diye işte buna derler. Bundan sağlayacağınız avantajlar inanılmayacak kadar çoktur. Böylesi bir durumda okunacak normalde önemsiz bir not onun için sonsuz örutubet kazanır. Cordelia’nm benimle yürüyüşe çıkma şansı yoktu, bir hanımefendiye evine kadar eşlik etmem gerekecek şekilde ayarladım her şeyi. Kısaca Cordelia’nın bugüne dek beklemesi gerekti.

Bu, bir izlenimin ruhunda daha derinlere gömülmesini sağlamak için devamlı iyi bir yoldur. Ona ilgi gösteren hep benmişim gibi görünüyor. Bundan benim sağladığım yarar, benim her yerde onun düşüncelerinde yer almam ve onu her yerde şaşırtmamdır. Fakat aşkın kendi diyalektiği vardır. Bir zamanlar âşık olduğum bir kız vardı. Geçen yaz Dresden’de bir tiyatroda ona şaşırtıcı derecede benzeyen bir kadın oyuncu görmüş oldum. Bu nedenle onunla tanışmak istedim, tanıştım da, sonra her şeye rağmen yine de çok önemli farklar olduğuna inandım.