Düzce Evde Masaj Hizmeti – Masör Ece

Düzce Evde Masaj rolünden kaçmak için barlarda, içkide soluk aramıştı. Bununla beraber burjuva toplum deÄŸerlendirmesi içinde yerini yükseltmeye de çalışıyordu; fakat bunu sabır ve süre isteyen yorucu bir çalışmayla elde etmek niyetinde deÄŸildi. Bir tek sıçrayışla tepeye ulaÅŸmak istiyordu. Nesi var nesi yoksa, aşın bir pervasızlıkla ortaya attı; sanki gizliden gizliye, bozguna uÄŸramaktı amacı. Hiç kuÅŸkusuz, bu yazgı çizgisi, daha yedi yaÅŸlarındayken Düzce Evde Masaj atölyelerinin toza bulanmış debdebesi içinde kendi kaderinin efendisiymişçesine dolaÅŸan yapayalnız, ürkek minik çocuÄŸun yüreÄŸine sıkı sıkıya baÄŸlıydı. Ve gençliÄŸinde, bizleri “hepimiz gibi yaÅŸamaya” zorlamış olmasının sebebi de, kendisinin aslabir süre bunu baÅŸaramayacağından kuÅŸDüzcenmış olmasıydı.

Benim geleceÄŸim belirlenirken, Zaza da kendi mutluluÄŸu için savaÅŸ veriyordu, ilk mektubu ümit doluydu, ikincisi daha azca iyimserdi. Sınavdaki baÅŸarım için beni kutladıktan sonrasında, şöyle devam ediyordu mektuba: “Özellikle ÅŸu sırada senden uzak olmak benim için çok zor. Seninle konuÅŸmayı öylesine isterim ki, belirli yahut kati bir ÅŸey söylemeksizin, surdan burdan iki çift laf edebilmeyi, son üç hafta boyunca iyi mi yaÅŸadığımı, neler yaptığımı anlatabilmeyi öylesine özlüyorum ki.

Düzce Evde Masaj

Düzce Evde Masaj mutluluk dolu birkaç an dışında, geçen cumaya kadar pek çok kuvvetlikle, pek çok üzüntüyle karşı karşıya kaldım. Cuma günü Pradelle’den uzun bir mektup aldım. Hiçbir ÅŸey söylemeyen bir mektup; tüm çabalanma karşın uyDüzcerımı kaçıran, beni tedirgin eden kuÅŸkuyla cenkabilme gücünü verecek sarsılmaz kanıtı yansıtan bir tek söz taşımayan bir mektuptu bu. Dayanması en zorluk derecesi yüksek, kaldırması en ağır gelen, iÅŸte bu kuÅŸDüzcer, bu kendime güvensizlikler, bu alabildiÄŸine boÅŸ umutsuzluklar. Her ÅŸey, öylesine umuttan yoksun ki, tüm bunların bir düş olmasından kuÅŸDüzcenıyorum kimi zaman.

Ama tekrar mutlulukla dolduÄŸum vakit, ona ‘fazlaca ürkütücü ve sert’ diye nitelediÄŸi ve ikide bir deÄŸindirilmiÅŸ olduÄŸu mektubu yazmış olduÄŸum için utanç duymaya baÅŸlıyorum. Senin mektubun hızır ÅŸeklinde yetiÅŸti, tekrar yaÅŸfakat sevinci getirdi bana… Mektubunu almış olduÄŸumdan beri seninleyim; sükunet içinde konuÅŸuyorum seninle. Cumartesi günü Pradelle’den gelen mektubu da seninle beraber okudum. Bu mektup, mutluluÄŸumu perçinledi. Beni öylesine kuÅŸ ÅŸeklinde hafifletti, öylesine bir gençlik rüzgârı estirdi ki içimde, son üç gündür, sekiz yaşındaki bir çocuk benzer biçimde ÅŸendim.

Pradelle’in ilk mektubuna yazdığım cevabın, aramızda yeni birtakım güçlükler doÄŸuracağından korkuyordum. Oysa o, o denli zekice, o kadar ustaca bir yanıt vermiÅŸ ki, her ÅŸey yeniden kolay ve hariDüzcede görünmeye baÅŸladı. Ondan baÅŸka hiç kimsenin böylesine güzel biçimde insanoÄŸluı azarlayabileceÄŸim ve ondan baÅŸka hiç kimsenin, böylesine incelikle ve neÅŸeyle her ÅŸeyin son aÅŸama rahat ve sıradan olacağına insanları inandırabileceÄŸini; her ÅŸeyin iyi gideceÄŸine güvendiÄŸimiz vakit her ÅŸeyin iyi olacağını böylesine kanıtlayabileceÄŸini sanmıyorum.” fakat çok geçmeden, baÅŸka, hem de çok daha ciddi kuvvetlikler çıktı ortaya. AÄŸustos sonlarında, içimi umutsuzlukla karartan bir mektup aldım: “Bu kadar uzun süre sustuÄŸum için bağışla beni… Laubardon’daki yaÅŸamın ne mene bulunduÄŸunu sen de bilirsin. Bir yığın konuk üşüştü. Sonra beÅŸ günlüğüne Lourdes’a gittik. Pazar günü döndük. Yarın da Bebelle ile ben yeniden trenle yola düşeceÄŸiz; bu kez, Ariege’e, Bröville’lere konuk olmaya gidiyoruz.